ឈ្មោះ ហាយ សុវណ្ណារី ហៅអូន គឺជាឈ្មោះដែលលោកឪពុកអ្នកម្ដាយចិញ្ចឹមជាអ្នកដាក់ឲ្យ។ លោកស្រីបានបែកពីគ្រួសារតាំងពីអាយុប្រហែលជា៦ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ លោកស្រីចាំយ៉ាងស្រពិចស្រពិលថា លោកស្រីមានលោកឪពុកឈ្មោះ រួម អ្នកម្ដាយមិនចាំឈ្មោះ។ លោកស្រី អូន ចាំថាលោកស្រីមានបងប្អូនទាំងអស់ចំនួន៧នាក់ គឺបងប្រុសទី១ឈ្មោះ រិទិ្ធ បងប្រុសទី២ ឈ្មោះ ពៅ បងស្រីទី៣ឈ្មោះ ជា បងស្រីទី៤ឈ្មោះ ធី លោកស្រី អូន ជាកូនស្រីទី៥ និងប្អូនប្រុសចំនួន២នាក់ទៀតដែលមិនចាំឈ្មោះ។
នៅឆ្នាំ ១៩៧៥ គ្រួសារលោកស្រី អូន ត្រូវប៉ុលពតជម្លៀសចេញពីផ្ទះ ប៉ុន្តែមិនជម្លៀសទៅទីណាទេ។ បន្ទាប់មកលោកស្រីចាំថាលោកឪពុកត្រូវប៉ុលពតយកទៅរៀនសូត្រ ចំណែកបងប្អូនខ្លះចូលកងចល័ត និងបងប្អូនខ្លះចូលកងកុមារ ចំណែកអ្នកម្ដាយ និងប្អូនប្រុសពៅ ត្រូវប៉ុលពតយកទៅរៀនសូត្រដែរ ដោយសារតែចេះតែស្វែងរកដំណឹងស្វាមី។
លោកស្រី អូន និងប្អូនប្រុសម្នាក់ត្រូវទៅរស់នៅជាមួយយាយៗនៅក្នុងកងចល័ត។ លោកស្រី អូន ចាំថាក្រោយមក លោកស្រី និងប្អូនប្រុស បានជួបជាមួយបងប្អូនផ្សេងទៀត ហើយបាននាំគ្នារត់ទៅជាមួយគ្នាដោយដើរតាមជើងភ្នំ។ ពេលដែលធ្វើដំណើរ លោកស្រី អូនស្រេកទឹកខ្លាំងពេក ក៏សុំបងដើរទៅរកទឹកហូប ប៉ុន្តែពេលត្រលប់មកវិញ ប៉ុន្តែមិនឃើញបងប្អូននោះទេ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក លោកស្រីបានបាត់ដំណឹងបងប្អូនរហូតមក។
ក្រុមការងារ នៃកម្មវិធីមនុស្សធម៌ «នេះមិនមែនជាសុបិន» បានស្រាវជ្រាវរកឃើញបងស្រីទី៣ឈ្មោះ ភួន សូផាន់ណាវី ហៅជា និងបងស្រីទី៤ឈ្មោះ ភួន សោភា ហៅធី ដែលកំពុងតែរស់នៅក្នុងខេត្តបាត់ដំបង និងក្រុងភ្នំពេញ។
សូមទស្សនាវីដេអូជួបជុំរបស់លោកស្រី អូន ដូចខាងក្រោម!
