មុនឆ្នាំ១៩៧៥ គ្រួសាររបស់លោកស្រី តាំង ហ្គិចសៀម រស់នៅជុំគ្នាសង្កាត់លេខ៣ ក្រុងភ្នំពេញ។ ឪពុកម្ដាយលោកស្រីជាអាជីវករ លក់ឥវ៉ាន់ចាប់ហួយ នៅផ្ទះ យីហោ «ជាសែ» ។ ចំណែកបងប្អូនលោកស្រីរៀននៅសាលា ពៅអ៊ុំ ម្ដុំទូលគោក។ ឆ្នាំ១៩៧៥ ប៉ុលពតបានជម្លៀសគ្រួសាររបស់លោកស្រីទៅរស់នៅស្រុកកោះធំ ខេត្តកណ្ដាល។ ក្រោយមកពួកប៉ុលពតបានជម្លៀសគ្រួសាររបស់លោកស្រីតាមរទេះភ្លើង ទៅនៅឃុំទី៧ រោងបាយតាគួក ខេត្តពោធិ៍សាត់។
ឆ្នាំ១៩៧៨ ឪពុក បងស្រី តាន់ អេង ហៅទ័រទី និងប្អូនស្រី តាន់ វែង បានស្លាប់ជាបន្តបន្ទាប់គ្នាដោយសារការអត់ឃ្លាន។ ក្រោយមកពួកប៉ុលពតបានបញ្ជូនបងប្រុស តាន់ ទ្រី និងបងស្រី តាន់ ហៀក ហើយបានប្រាប់ថាយកទៅលើកទំនប់៧មករា ខេត្តកំពង់ធំ។ តាំងពីពេលនោះលោកស្រីក៏បានបែកពីបងទាំងពីរនោះរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន។ នៅឆ្នាំដដែលប្អូនរបស់លោកស្រីឈ្មោះ តាន់ ហ្គេកម៉េង ហៅស្រី(ជាអ្នកបាត់ខ្លួន) មានជំងឺហើមជើង គេក៏បញ្ជូនទៅព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យ នៅក្នុងវត្តមួយនៅម្ដុំនោះ។ ឆ្នាំ១៩៧៩ លោកស្រី តាំង ហ្គិចសៀម បានដឹកដៃប្អូនឈ្មោះ តាន់ ហ្គេកម៉េង រត់ដល់ភ្នំមួយក្នុងខេត្តពោធិ៍សាត់ ក៏មានការបាញ់គ្នាយ៉ាងខ្លាំង ពេលនោះមានភ្លៀងធ្លាក់ និងមេឃងងឹតផង ប្អូនស្រី តាន់ ហ្គេកម៉េង ហៅស្រី ក៏បានរបូតដៃវង្វេងរហូតដល់បច្ចុប្បន្ន។
ក្រុមការងារ នៃកម្មវិធីមនុស្សធម៌ «នេះមិនមែនជាសុបិន» បានស្វែងរកឃើញប្អូនស្រី តាន់ ហ្គេកម៉េង ហៅស្រី ដែលកំពុងតែរស់នៅក្នុងខេត្តប៉ៃលីន។
សូមទស្សនាវីដេអូជួបជុំរបស់លោកស្រី តាំង ហ្គិចសៀម ដូចខាងក្រោម!
